Το μοντέλο της τρόικας ελλείψει εθνικού νομίσματος προωθεί -υποστηρίζουν οι επικεφαλής της τρόικας και οι υποστηρικτές τους- τη μείωση των εισοδημάτων ώστε η μείωση της ζήτησης να επιφέρει και μείωση των τιμών. Αυτό το ονομάζουν εσωτερική υποτίμηση , έγραφε προ ημερών ο Σ. Σχινάς στo axiaplus.
Αλήθεια, πού αλλού και πότε έχει ξαναεφαρμοστεί κάτι τέτοιο ως βασική πολιτική ανάταξης μιας παραπαίουσας οικονομίας;
Η ψήφιση από τη Βουλή των ρυθμίσεων για την επέκταση της μείωσης των αμοιβών και στον ιδιωτικό τομέα, με σειρά και άλλων μέτρων πλήρους απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, ήλθε να επαληθεύσει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο τον υποκριτικό χαρακτήρα των προεκλογικών «δεσμεύσεων» του πρωθυπουργού και κορυφαίων υπουργών του πριν από τις πρόσφατες εκλογές.
«Οχι νέα μέτρα» είπε σε προεκλογική ( των αυτοδιοικητικών εκλογών) συνάντηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου. Εναν μήνα αργότερα ήρθαν σαρωτικές αναδιαρθρώσεις, όχι μόνον για τη θεωρούμενη ως πηγή του κακού, τον δημόσιο τομέα και τις ΔΕΚΟ, αλλά και για τον ιδιωτικό τομέα.
Επιχείρημα 1ον: «Για να μειωθεί το εργατικό κόστος και να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων».
Αντεπιχείρημα 1ον: Μα το μοναδιαίο κόστος εργασίας (unit labour cost) στην Ελλάδα την 10ετία 2000-2010 αυξήθηκε πολύ λιγότερο από τον αντίστοιχο μέσο όρο της Ευρωζώνης. Κατά συνέπεια, ως προς το στοιχείο του εργατικού κόστους τα ελληνικά προϊόντα έγιναν ανταγωνιστικότερα.
Αρα; Γιατί επιδεινώθηκε το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου; Μήπως τα ελληνικά προϊόντα υποκαταστάθηκαν στις ευρωπαϊκές αγορές από αντίστοιχα, από χώρες της ζώνης του δολαρίου ή άλλων νομισμάτων, που υποτιμήθηκαν σημαντικά έναντι του ευρώ την τελευταία 7ετία;
Εχουν υπολογίσει όλα αυτά τα ξεφτέρια τι σήμαινε για τον ελληνικό τουρισμό η πτήση του ευρώ από το 1:1 στο 1:1,5 δολ.;
Και τι σήμαινε -παρά τη σημαντική αύξηση των εξαγωγών γεωργικών προϊόντων- το ίδιο γεγονός για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων στις αγορές της Ανατολικής Ευρώπης;
Επιχείρημα 2ον: «Με τη μείωση των μισθών θα μειωθεί συνεπακόλουθα και η ζήτηση και θα οδηγηθούμε σε μείωση τιμών επιτυγχάνοντας -μαζί με το 1ον- τα ίδια αποτελέσματα με αυτά της υποτίμησης του νομίσματος».
Αντεπιχείρημα 2ον: Βλακείες!!! Αλήθεια, σε ποια χώρα εφαρμόστηκε αυτή η πολιτική και πέτυχε τα αντίστοιχα αποτελέσματα; Και επειδή λείπουν τα ιστορικά ισοδύναμα, φανταστείτε στην υπερχρεωμένη Καλιφόρνια επειδή το δολάριο δεν μπορεί να υποτιμηθεί σε πολιτειακό επίπεδο η τοπική κυβέρνηση να προχωρούσε σε μείωση των αμοιβών εργασίας από 15%-25%.
Χα!!! Θα αποσχίζονταν από τις ΗΠΑ οι Καλιφορνέζοι το πιθανότερον εκδίδοντας δικό τους δολάριο μάλλον παρά…
Και πού πήγε άραγε το περίφημο επιχείρημα Λοβέρδου ότι μια τέτοια πολιτική θα καταρρακώσει τα έσοδα του ΙΚΑ και θα επιβαρυνθεί με νέα ελλείμματα το Δημόσιο;
Γίνεται φανερό ότι οι νεοφιλελεύθερες εμμονές δεν αποτελούν παρά το πρόσχημα για άγριες ταξικές πολιτικές διεύρυνσης του ποσοστού κέρδους σε κατηγορίες επιχειρήσεων του απολύτου ενδιαφέροντος των πιστωτών μας. Κυρίως δίκτυα διανομής και άλλες επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας…
Εξάλλου το είδος της υποτίμησης που προωθεί η τρόικα είναι «βραδείας εφαρμογής» εν σχέσει με τον αιφνιδιαστικό χαρακτήρα της νομισματικής υποτίμησης που οδηγεί σε τύπου V δηλαδή άμεσες αντιδράσεις τις αγορές, προκαλεί αβέβαιου χαρακτήρα αντίδραση τύπου L μέχρι στιγμής.
Συμπέρασμα: Εάν η μακακία ήταν εργόχειρο, τότε η τρόικα το έχει κάνει βαριά βιομηχανία κοπής χρήματος. Γιώργος ακούει; Προσοχή, γιατί η μακακία κουφαίνει, επίσης...
--
Ανάρτηση Από τον/την Κωνσταντίνος στο Ας μιλήσουμε επιτέλους! τη 12/28/2010 07:30:00 μμ
