Ντουβρουντζάς με βρήκε χθες το απογευματάκι: την ώρα που είχα πάρει κλειστή τη στροφή για να βρεθώ μπροστά στο γωνιακό ΑΤΜ και πήγαινα έτοιμη έτοιμη να του χώσω την αναλήψεων, στην οθόνη είδα φωτεινή, στολισμένη με κάτι γκι και σε φόντο κόκκινο την ένδειξη «Καλή Τύχη»! Στον τόπο η καλή σου. Μας δουλεύουνε και τα ΑΤΜ τώρα; Δεν μας φτάνουν οι τράπεζες και η κυβέρνηση...
Η ένδειξη δεν κράτησε πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Ακολούθησε το Καλή Χρονιά, Καλά Χριστούγεννα, Καλή Υγεία -δεν είχε ακούσει το... «με υγεία» ο προγραμματιστής; (κανά αποταμιευτικό ή ασφαλιστικό θα παίζει εδώ).
Α, λέω, πρωτοχρονιάτικη η ευχή.
Είπα κι εγώ... το πήρα για κακόγουστη ειρωνία...
Γιατί, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, με το ΑΤΜ τα πηγαίναμε καλά, με το έμβιο προσωπικό της τράπεζας αποφεύγω τα πολλά πολλά.
Είπα κι εγώ... Μου εύχεται καλή τύχη με την ανάληψη; Δεν θα βρω τα λεφτά μου μέσα; Θα τα βρω αλλά δεν θα μπορώ να τα χαρώ; Ή μήπως ξέρει το ΑΤΜ κάτι γενικότερα για το νέο έτος; Μήπως ξέρει τι θα μας συμβεί; Όχι γιατί αν υποψιαστώ ότι μέχρι και το ΑΤΜ τη μυρίστηκε τη δουλειά ότι στο εξής είμαστε αφημένοι στην τύχη μας θα αυτοπυρποληθώ μπροστά στο Μνημείο του Αγνώστου ΔουΝουΤοχτυπημένου!
Δεν ξέρω τι έχει καταλάβει το μηχάνημα – ποιος ξέρει κι αυτό τι βλέπει κάθε μέρα, λογαριασμούς ν' αδειάζουν ένεκα της αβεβαιότητος ή της ανεργίας – όμως στο εξής είναι γεγονός ότι έχουμε ριχτεί στα νύχια της Τύχης. Κανένα κοινωνικό δίχτυ, κανένα κοινωνικό αγαθό δε μένει όρθιο να στηρίζει την κοινωνία και τις σύνθετες σχέσεις που την συγκροτούν και τη συγκρατούν. Ακόμα και το δικαίωμα στα πάτρια εδάφη ξεπουλιέται στο βωμό της ανάπτυξης τύπου γήπεδα γκολφ. Γιατί η Γκόλφω του έπεφτε λίγη και τρε μπανάλ.Ο καθένας μόνος του θ ακουβαλάει τα βάρη τα δικά τους και των οικείων του. Το κράτος αποσύρεται σιγά σιγά, σαν το κύμα της θάλασσας που επανέρχεται δυνατότερο και κάθε φορά σαρώνει όλο και περισσότερα.
Δεν θα είναι δύσκολο το 2011. Κοσμογονικό θα είναι. Τα γεγονότα με τα οποία ξεπροβοδίζεται το 2010 είναι οιωνοί φλύαροι: ο θεσμικός και ο πραγματικός θάνατος του εργαζόμενου και η έκρηξη στο Πρωτοδικείο από τρομοκρατικό χτύπημα...
Το στοίχημα για όσους ωθούνται στο περιθώριο της ζωής, είναι να μην αφήσουν τα πράγματα στην τύχη τους. Ούτε το πλησίον, ούτε την κοινωνία, ούτε τον τόπο...
Καλή Πρωτοχρονιά! Και καλή δύναμη...
--
Ανάρτηση Από τον/την Κωνσταντίνος στο Ας μιλήσουμε επιτέλους! τη 12/31/2010 01:30:00 μμ
