«Παίκτη-κλειδί» ονομάζουν τα Συμπεράσματα του προσφάτου Συμβουλίου Κορυφής την Τουρκία επί διεθνοπολιτικών ζητημάτων Μέσης Ανατολής, Δυτικών Βαλκανίων, Καυκάσου, Αφγανιστάν, Πακιστάν. Ταυτόχρονα την κρίνουν ικανή για επίλυση συγκρούσεων και ασφάλεια σε ενεργειακά ζητήματα.
Περί Αττίλα δεν αναφέρουν λέξη και μόλις και μετά βίας επαναλαμβάνουν μια χλωμή αναφορά στην μη εκπλήρωση της de facto αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς φυσικά καμία κύρωση.
Ταύτα πάντα και με τις ψήφους Ελλάδας-Κύπρου!...
Και γιατί να πράξουν διαφορετικά, όταν η επίσημη Ελλάς προτείνει το παιδαριώδες «νέο Ελσίνκι» για να επιταχύνει την ακατονόμαστη «στρατηγική επιλογή» μας, της τουρκικής ένταξης; Υπάρχουν ορισμένα πασίδηλα και αυτονόητα που οι εν συγχύσει ηγεσίες μας αδυνατούν να κατανοήσουν:
Πρώτον: Η Τουρκία είναι ορκισμένος εχθρός του Ελληνισμού. Ουδέποτε υπήρξε σύμμαχος.
Αφήνοντας το παρελθόν, απώτερο και εγγύτερο, μπορούν οι ιεροφάντες της «ελληνοτουρκικής φιλίας» να κατονομάσουν έστω και μία, φιλική συμπεριφορά της μετά το 1999, αφότου παντί σθενεί υποστηρίζουμε άνευ όρων την ένταξή της;
Πικρή αλήθεια, οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι σχέσεις συγκρουσιακής συνύπαρξης. Το περισσόν εκ του πονηρού.
συνέχεια εδώ
--
Ανάρτηση Από τον/την greekalert στο Greek Alert τη 12/30/2010 08:48:00 πμ
