Το κλειδί στην όλη ιστορία είναι το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Οταν μιλάμε για οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή ΑΟΖ εννοούμε ότι βρίσκεται εκτός του εύρους τών χωρικών υδάτων. Με 12 μίλια αιγειαλίτιδα ζώνη καλύπτεται τό 70% περίπου του Αιγαίου ( κρατώντας διόδους διεθνούς ναυσιπλοίας και μέση γραμμή ) και μένει να μοιρασθεί το επόμενο 30%.
Η αρχή της ευθυδικίας, λαμβάνει αυτονόητα υπ' όψιν της το γεγονός το τι πρέπει να μοιρασθεί.
Η σύνταξη συνυποσχετικού για προσφυγή στην Χάγη, σημαίνει ότι πιό μπροστά ορίζεις τι έχεις να μοιράσεις. Ή τό 70% του Αιγαίου γιατί έχεις 6 μίλια αιγειαλίτιδα ζώνη ή τό 30% του Αιγαίου γιατί έχεις 12 μίλια αιγειαλίτιδα ζώνη.
Είναι ένα σημείο πού τονίζεται δυστυχώς ανελιπώς, ενώ είναι ουσιώδες.
Δεν είναι τυχαίο το Casus beli τής Τουρκίας, αν προχωρήσουμε στήν επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, ασκώντας το δικαίωμά μας αυτό, όπως σαφέστατα το διεθνές δίκαιο θαλάσσης ορίζει. Γι αυτό και η Τουρκία δεν τό έχει υπογράψει.
Αντί να θέσουμε ως απαράβατο όρο για να συνεχίσουν οι συνομιλίες ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ την αποδοχή του δικαίου τής θάλασσας, που αυτονόητα είναι αποδεκτό -ως διεθνής συμφωνία- από όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης, εμείς συνομιλούμε και συνομολογούμε κρυφίως αυξομειούμενο εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων... !
Αν ισχύει, κατ εμέ, είναι εθνική προδοσία.
--
Ανάρτηση Από τον/την Κωνσταντίνος στο Ας μιλήσουμε επιτέλους! τη 1/22/2011 05:10:00 μμ
