[Ας μιλήσουμε επιτέλους!] Ως… μόδα βλέπει την οριοθέτηση της ΑΟΖ ο Δρούτσας!


Εάν δεν ήταν υπό την επήρεια φαρμάκων, τότε η άγνοιά του τον καθιστά επικίνδυνο. Οι δηλώσεις Δρούτσα περί ΑΟΖ και Ελληνοτουρκικού διαλόγου, προφανώς είναι εκτός πραγματικότητας, αφού μέσω αυτών φαίνεται πως ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας αγνοεί το Διεθνές Δίκαιο Θαλάσσης και με πολύ άνεση «ξεδιπλώνει» την γνωστική σύγχυση που τον διακατέχει στο συγκεκριμένο θέμα.

Τι είπε λοιπόν ο κύριος Δρούτσας, για τον οποίο ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος είχε ζητήσει την απαγόρευση της εισόδου του στην Κύπρο;

Σε συζήτηση που είχε με δημοσιογράφους φέρεται να δήλωσε πως

«Η Ελλάδα δεν προτίθεται να οριοθετήσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ΑΟΖ με την Τουρκία, πριν καταλήξουν οι διερευνητικές επαφές με την Άγκυρα.
Η ΑΟΖ δεν έχει καμία σχέση με το θέμα του ορυκτού πλούτου. Με την υφαλοκρηπίδα σχετίζεται.
Το εύρος της ΑΟΖ δεν μπορεί να ξεπερνά το εύρος της υφαλοκρηπίδας. Επειδή οι διερευνητικές επαφές για την υφαλοκρηπίδα συνεχίζονται το να τις επιβαρύνει κάποιος με έναν νέο όρο δεν δίνει τίποτα παραπάνω δεν θεωρείται ωφέλιμο» επεσήμανε ο κ. Δρούτσας διευκρινίζοντας ότι και μεταξύ Καστερόλιζου και Κύπρου ισχύει η υφαλοκρηπίδα».

Συνεχίζοντας το "κρεσέντο" του ο κύριος Δρούτσας είπε:
«Είναι επιζήμιος ο τρόπος που κάποιοι χρησιμοποιούν το θέμα στον εσωτερικό πολιτικό διάλογο χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη σημασία της ΑΟΖ, βλάπτουν την Ελλάδα.
Θέτουν δύο επιχειρήματα στον δημόσιο διάλογο που είναι λάθος.
Πρώτον εάν δεν οριοθετείς την ΑΟΖ χάνεις τη δυνατότητα αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου και δεύτερον ότι κατά αυτόν τον τρόπο επεκτείνεις γεωγραφικά τη δική σου επιρροή.

Και τα δύο είναι λάθος»

Μετά από αυτές τις δηλώσεις, σωρεία αποριών «χτυπάνε» το δικό μας φτωχό μυαλό (τον πλούτο γνώσης και εγκεφαλικής λειτουργίας του κυρίου Δρούτσα εμείς δεν μπορούμε να τον προσεγγίσουμε καν).

Είναι δυνατόν Έλληνας υπουργός Εξωτερικών να είπε κάτι τέτοιο; Θα μπορούσε να το πει αν δεν ήταν υπουργός Εξωτερικών (οπότε και η προσωπική του άποψη θα ήταν ένα ακόμη κακό παρεΐστικο ανέκδοτο) ή αν δεν ήταν Έλληνας…

Υπάρχει, βέβαια, και το ενδεχόμενο να προσπαθεί να συνδέσει τα ασύνδετα. Την ΑΟΖ με την υφαλοκρηπίδα. Σε μία τέτοια περίπτωση, όμως, απεμπολεί εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Αν κάνω λάθος, ας βρεθεί κάποιος να με διορθώσει. Αφού άλλο πράγμα είναι η υφαλοκρηπίδα και άλλο η ΑΟΖ.

Τέτοιου είδους δηλώσεις, σε κάποιο κράτος που σέβεται τον εαυτό του και διεκδικεί απαρεγκλίτως τα δικαιώματά του που προκύπτουν από τη Διεθνή Νομοθεσία, θα ανάγκαζαν σε παραίτηση του υπουργού και σε εμπλοκή της Δικαιοσύνης με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας». Αλλά, είπαμε… σε ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του, υπεραμύνεται του Διεθνούς Δικαίου και των κανόνων που προκύπτουν από αυτό και προστατεύει την εθνική του κυριαρχία…

Ίσως, όμως, να αναρωτηθεί κάποιος πως, αν δεν έλεγε αυτά που λέει, τότε δεν θα μετείχε ως υπουργός στην σημερινή μνημονιακή – κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου… Σωστή η παρατήρηση και δεν μπορώ να την αντικρούσω. Σκέφτομαι όμως, μήπως συναγωνίζεται σε ανικανότητα τον άλλο υπουργό, τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου; Αλλά, λάθη σε τέτοιο υπουργείο (Εξωτερικών) απαγορεύονται. Κι αυτό, επειδή τα οικονομικά λάθη διορθώνονται. Τα εθνικά όμως…

Με δηλώσεις τέτοιου τύπου, από τέτοιους τύπους, δυστυχώς πρέπει να ομολογήσουμε πως η Ελλάδα δεν είναι μπορντέλο. Κι αυτό, γιατί στα μπορντέλα υπάρχει τιμοκατάλογος. Στην περίπτωσή μας, όχι. Ανήκουμε σε εκείνη την περίπτωση που υπάρχει ένας «κράχτης» (ή περισσότεροι) και καλεί τους ενδιαφερόμενους να… πάρουν ό,τι θέλουν. Έτσι απλά. Κι επίσης, στα μπορντέλα υπάρχει οργάνωση, υπάρχει έλεγχος, υπάρχουν υπεύθυνοι που ορίζουν, καθορίζουν και «ξεκαθαρίζουν» αν χρειαστεί και όποτε χρειαστεί. Εσείς βλέπετε κάτι τέτοιο στην περίπτωσή μας με την κυβέρνηση Παπανδρέου;

Το πρόβλημα είναι ένα και λέγεται Γεώργιος Α. Παπανδρέου, γνωστός και ως ΓΑΠ.
Ο ΓΑΠ μας φόρεσε τον Δρούτσα και τον Παπακωνσταντίνου και την Μπιρμπίλη και όλη την μουχλιασμένη φρουτοσαλάτα που παριστάνει την Κυβέρνηση.

Και ο ΓΑΠ είναι απλά η έκφραση του προβλήματος. Ο ΓΑΠ δεν πήρε την εξουσία με το ζόρι. Τον εκλέξαμε "δημοκρατικά" και πανηγυρικά. Και προς μεγάλη του δικαίωση (ή έκπληξη, αναρωτιέμαι…) τον επιβεβαιώσαμε στις Τοπικές εκλογές. Προφανώς έλεγε και λέει ψέματα. Προφανώς τον στηρίζουν ή τον έχουν φτιάξει οι κύριοι Ψ, Μπ και Α, και ό,τι αυτοί εκπροσωπούν, γιατί δεν νομιζω ότι είναι "προσωπικό". Αλλά δεν κάνω εγώ πολιτική στο Mega ή στα Νέα ή στην Καθημερινή.

Εάν πρέπει να βρίζουμε κάποιον είναι τους τρείς κυρίους που φαίνονται σαν ΜΜΕ και τους έναν-δύο-τρεις γνωστούς αλλά αγνώστους επιχειρηματίες που είναι ισχυρότεροι ακόμα και από τους κυρίους διαπλεκόμενους με τα ΜΜΕ. Το ποιοί είναι αυτοί, μην κάνουμε τις παρθένες, ξέρουμε ποιοί είναι. Είναι οι ένας-δύο-τρεις κοτζαμπάσηδες που έχουμε στο σβέρκο, μερικούς από το 1981, μερικούς από το 1990. Υπάρχουν και ένας-δύο-τρεις κοτζαμπάσηδες από πριν το 1981 αλλά ενώ υπάρχουν ο ένας είναι λουφαγμένος και οι άλλοι δύο εξαιρετικά χαμηλού προφίλ γιατί μάλλον είδαν και έπαθαν να γλυτώσουν από την πρώτη λαίλαπα του Πασόκ. Τι θέλετε ονόματα; 3-5 ονόματα μετά το 1981 και άλλα τόσα πριν το 1981. Να πω αρχικά; Νιάου νιάου. Από αυτούς, όλοι ή φτιάχτηκαν ή εξαρτώνται για την "επιβίωσή" τους από ξένες δυνάμεις.

Έτσι, το πρόβλημα είμαστε εμείς που ψηφίζουμε όπως ψηφίζουμε τις πλαστές, πλασματικές, ψευδεπίγραφες πολιτικές καταστάσεις που μας σερβίρουν. Το πρόβλημα είμαστε εμείς που φοβόμαστε δούμε την κυνική αλήθεια και να καταλάβουμε πώς μπορούμε να βγούμε από τον φαύλο κύκλο.

Ο Δρούτσας είναι ένα ανδρείκελο. Και ο ΓΑΠ το ίδιο. Τα έργα τους είναι η θέληση μερικών από τους 5-10, και αυτών των άλλων ξένων που εκπροσωπούν. Και ο επόμενος Δρούτσας έτσι θα είναι. Εκτός εάν… αποφασίσουμε εμείς οι πολίτες να πάρουμε τις ευθύνες μας και να ξεθρονιάσουμε την παρεούλα του γυμναστηρίου, των τραπεζών και των ντιντήδων…

Κανένας Δρούτσας δεν μας φταίει κύριοί μου. Και κανένας Παπανδρέου, επίσης. Αν το κράτος αυτό λειτουργούσε (λέμε, αν…), τότε θα υπήρχε Δικαιοσύνη που θα προστάτευε τους θεσμούς, θα υπήρχε κοινοβούλιο που θα μεριμνούσε να καθαρίζει την κόπρο και όχι το κυνοβούλιο που σήμερα καταδυναστεύει έναν λαό.

Την καλημέρα μου, κύριοι και κυρίες. Γιατί, σε αυτό μόνο θα ελπίζουμε πλέον. Σε μία καλή ημέρα…

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Στο κείμενο συμμετείχαν αναγνώστες και ο Αrchaeopteryx

--
Ανάρτηση Από τον/την Κωνσταντίνος στο Ας μιλήσουμε επιτέλους! τη 5/05/2011 12:35:00 μμ