- Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου
Τελικά στη χώρα μας και όχι μόνο, μερικά πράγματα θα πρέπει να αρχίσουν να λέγονται με το όνομά τους και από την αρχή.
Από τότε δηλαδή που άρχισε η πρώτη αναφορά στην ύπαρξή τους, το ρόλο, τη δράση τους.
Αυτή η αναγωγή θα μας βοηθήσει ποικιλότροπα, μιάς και θα δούμε γενιές και γενιές να καλούνται κατά καιρούς να αντιμετωπίσουν καταστάσεις, οι οποίες ανακλώθονται, ανακυκλώνονται και επανεμφανίζονται.
Με την ίδια ή παραλλάσσουσα μορφή, σε άλλη χρονική στιγμή.
Τελικά οι ρόλοι διαχρονικά είναι ίδιοι. Τα πρόσωπα που τους υποδύονται αλλάζουν.
Σκέφτομαι κατά καιρούς αυτή την παλινωδία στη ζωή μας από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη και μου έρχονται στο νου πότε ο Ηρακλής της μυθολογίας και πότε ο Οδυσσέας της επίσης μυθικής Ιθάκης.
Ξυπνάμε και κοιμόμαστε στην χώρα μας με δυό μεγάλα βάσανα.
Το ένα είναι να ανανήψουμε οικονομικά. Να ξαναβρούμε την παλιά μας ακτινοβολία.
Όταν φεύγαμε απ' τα μπουζούκια μετά την ανατολή του ήλιου, όταν σέρναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Ελλάδα χωρίς χλιδή, δεν είναι Ελλάδα.
Εξ άλλου τί θά 'χουμε να θυμόμαστε στα γεράματά μας;
Η Γιάννα Αγγελοπούλου, το απόλυτο σύμβολο της χλιδής, σημαία της χώρας στην ολυμπιάδα του 2004, αλλά και στους πρόσφατους βασιλικούς γάμους στο Λονδίνο, κακώς αποσυνδέθηκε από τον Τζέκο, τα ατελείωτα μετάλλια, την ακτινοβολία, τις μυθικές καταθέσεις, τα κότερα.
Αλήθεια η Τρόϊκα, ο Στρος - Καν και όλοι αυτοί οι μνημονιακοί δαίμονες δεν άκουσαν, δεν είδαν, δεν ξέρουν τίποτα περί Γιάννας;
Μόνο τους συνταξιούχους, τους εργαζομένους, τους μισθωτούς, τους ανήμπορους είδαν σ' αυτή τη χώρα;
Κάπως έτσι ήταν και η Σκύλλα. Άν δεν μας εξαφάνισε τότε, ήταν γιατί ήθελε να ξαναδεί το έργο. Το βλέπει τώρα.
Το δεύτερο μεγάλο μας πρόβλημα είναι η παράγκα του ποδοσφαίρου μας.
Το 2004 είχαμε καταστεί ποδοσφαιρική υπερδύναμη.
Στη Λισσαβόνα, ο εθνικός ποιητής των Πορτογάλλων ΚΑΜΟΕΝΣ αν ζούσε θα ξανάγραφε το έπος «ΛΟΥΖΙΤΑΝΟΙ» ειδικά για μας. Ο Καμόενς ύμνησε την αποικιοκρατία των συμπατριωτών του, τα χρόνια της αποικιοκρατίας με ποιήματα και διηγήματα που έχουν τον σχετικό υπέρτιτλο.
Η βασίλισσα της Ευρώπης - δεν έχουν μόνο οι Άγγλοι βασίλισσες - εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, μας είχε στείλει πιο πάνω και από την στρατόσφαιρα. Μόνο με τα επανδρωμένα διαστημόπλοια της Αμερικής, της Ρωσίας, και της Κίνας ανταμώναμε και επικοινωνούσαμε.
Ο τότε Πάπας ( Παύλος ο Β΄) πρόσφατα άγιος, όταν αντάμωσαν με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στην Ακρόπολη, είπε την ιστορική φράση: «Η Ελλάδα έπιασε τον παπά από τα....α... α...α....αποδυτήρια».
Μεγάλες κουβέντες. Ο Πάπας της Ίντερ, της Μίλαν, της Γιουβέντους, της Ρόμα όταν τα λέει αυτά, οι μετοχές σου πάνε στα ύψη.
Στις 7.000 μονάδες και βάλε ήταν το χρηματιστήριο.
Από τα ύψη εκείνα, άντε να βρεθείς στις συνοικίες του Χαλανδρίου, της Τούμπας, των Αμπελοκήπων, του Χαριλάου, της Νέας Σμύρνης, του Νέου Φαλήρου, να «σφιχταγκαλιάζεσαι» με τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές, τους διαιτητές, τους χούλιγκανς, τα ΜΑΤ, τα βεγγαλικά, τα καπνογόνα, τις χειροβομβίδες κρότου - λάμψης.
Και να πηγαινοέρχεσαι από τον Μπέο στον Κούγια, από τον Μαρινάκη στον Πατέρα, από τον Δώνη στη... Δωδώνη.
Για χρησμό όχι τίποτε άλλο.
Οι ιερείς του μαντείου τί είπαν; Υποβιβάζεται ο Ηρακλής. Με την υπερεκατονταετή ιστορία. Εξαγνίζονται όλοι οι άλλοι...
Κάπως έτσι, ήταν η Χάρυβδη. Ίσως και να είναι ακόμα. Ίσως να είναι και κόμμα. Ίσως. Εικασίες.
Από τότε δηλαδή που άρχισε η πρώτη αναφορά στην ύπαρξή τους, το ρόλο, τη δράση τους.
Αυτή η αναγωγή θα μας βοηθήσει ποικιλότροπα, μιάς και θα δούμε γενιές και γενιές να καλούνται κατά καιρούς να αντιμετωπίσουν καταστάσεις, οι οποίες ανακλώθονται, ανακυκλώνονται και επανεμφανίζονται.
Με την ίδια ή παραλλάσσουσα μορφή, σε άλλη χρονική στιγμή.
Τελικά οι ρόλοι διαχρονικά είναι ίδιοι. Τα πρόσωπα που τους υποδύονται αλλάζουν.
Σκέφτομαι κατά καιρούς αυτή την παλινωδία στη ζωή μας από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη και μου έρχονται στο νου πότε ο Ηρακλής της μυθολογίας και πότε ο Οδυσσέας της επίσης μυθικής Ιθάκης.
Ξυπνάμε και κοιμόμαστε στην χώρα μας με δυό μεγάλα βάσανα.
Το ένα είναι να ανανήψουμε οικονομικά. Να ξαναβρούμε την παλιά μας ακτινοβολία.
Όταν φεύγαμε απ' τα μπουζούκια μετά την ανατολή του ήλιου, όταν σέρναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Ελλάδα χωρίς χλιδή, δεν είναι Ελλάδα.
Εξ άλλου τί θά 'χουμε να θυμόμαστε στα γεράματά μας;
Η Γιάννα Αγγελοπούλου, το απόλυτο σύμβολο της χλιδής, σημαία της χώρας στην ολυμπιάδα του 2004, αλλά και στους πρόσφατους βασιλικούς γάμους στο Λονδίνο, κακώς αποσυνδέθηκε από τον Τζέκο, τα ατελείωτα μετάλλια, την ακτινοβολία, τις μυθικές καταθέσεις, τα κότερα.
Αλήθεια η Τρόϊκα, ο Στρος - Καν και όλοι αυτοί οι μνημονιακοί δαίμονες δεν άκουσαν, δεν είδαν, δεν ξέρουν τίποτα περί Γιάννας;
Μόνο τους συνταξιούχους, τους εργαζομένους, τους μισθωτούς, τους ανήμπορους είδαν σ' αυτή τη χώρα;
Κάπως έτσι ήταν και η Σκύλλα. Άν δεν μας εξαφάνισε τότε, ήταν γιατί ήθελε να ξαναδεί το έργο. Το βλέπει τώρα.
Το δεύτερο μεγάλο μας πρόβλημα είναι η παράγκα του ποδοσφαίρου μας.
Το 2004 είχαμε καταστεί ποδοσφαιρική υπερδύναμη.
Στη Λισσαβόνα, ο εθνικός ποιητής των Πορτογάλλων ΚΑΜΟΕΝΣ αν ζούσε θα ξανάγραφε το έπος «ΛΟΥΖΙΤΑΝΟΙ» ειδικά για μας. Ο Καμόενς ύμνησε την αποικιοκρατία των συμπατριωτών του, τα χρόνια της αποικιοκρατίας με ποιήματα και διηγήματα που έχουν τον σχετικό υπέρτιτλο.
Η βασίλισσα της Ευρώπης - δεν έχουν μόνο οι Άγγλοι βασίλισσες - εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, μας είχε στείλει πιο πάνω και από την στρατόσφαιρα. Μόνο με τα επανδρωμένα διαστημόπλοια της Αμερικής, της Ρωσίας, και της Κίνας ανταμώναμε και επικοινωνούσαμε.
Ο τότε Πάπας ( Παύλος ο Β΄) πρόσφατα άγιος, όταν αντάμωσαν με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στην Ακρόπολη, είπε την ιστορική φράση: «Η Ελλάδα έπιασε τον παπά από τα....α... α...α....αποδυτήρια».
Μεγάλες κουβέντες. Ο Πάπας της Ίντερ, της Μίλαν, της Γιουβέντους, της Ρόμα όταν τα λέει αυτά, οι μετοχές σου πάνε στα ύψη.
Στις 7.000 μονάδες και βάλε ήταν το χρηματιστήριο.
Από τα ύψη εκείνα, άντε να βρεθείς στις συνοικίες του Χαλανδρίου, της Τούμπας, των Αμπελοκήπων, του Χαριλάου, της Νέας Σμύρνης, του Νέου Φαλήρου, να «σφιχταγκαλιάζεσαι» με τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές, τους διαιτητές, τους χούλιγκανς, τα ΜΑΤ, τα βεγγαλικά, τα καπνογόνα, τις χειροβομβίδες κρότου - λάμψης.
Και να πηγαινοέρχεσαι από τον Μπέο στον Κούγια, από τον Μαρινάκη στον Πατέρα, από τον Δώνη στη... Δωδώνη.
Για χρησμό όχι τίποτε άλλο.
Οι ιερείς του μαντείου τί είπαν; Υποβιβάζεται ο Ηρακλής. Με την υπερεκατονταετή ιστορία. Εξαγνίζονται όλοι οι άλλοι...
Κάπως έτσι, ήταν η Χάρυβδη. Ίσως και να είναι ακόμα. Ίσως να είναι και κόμμα. Ίσως. Εικασίες.
--
Ανάρτηση Από τον/την Κωνσταντίνος στο Ας μιλήσουμε επιτέλους! τη 5/05/2011 08:10:00 μμ
