ΑΘΗΝΑ 3-9-2011 . Είναι πολύ κακό πράγμα για έναν λαό να ξεχνά την ιστορία του. Διότι σ' αυτή την περίπτωση κινδυνεύει να ζήσει ξανά τις περασμένες και ανείπωτες τραγωδίες που έχει συναντήσει στο διάβα του. Επιπλέον η επικίνδυνη λησμονιά καταντάει ιεροσυλία και απρέπεια όταν ασελγεί πάνω στις ματωμένες μνήμες των προγόνων που έπεσαν στο Πεδίο της Τιμής για τη λευτεριά και τη σωτηρία της φυλής. Γιατί καλό πράγμα είναι η συγχώρεση, αλλά όταν δεν έχει να κάνει με εγκλήματα δόλια και διαρκή.
Το μεγάλο σφάλμα της ιστορικής αμνησίας έχει διαπράξει έως τις μέρες μας ο ελληνικός λαός πολλές φορές. Και το έχει πληρώσει άλλες τόσες με σκληρό τίμημα σε απώλειες ελληνικών ψυχών και εδαφών. Από το μικρασιατικό μέτωπο, τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1955, την τραγωδία της Κύπρου μέχρι τα Ίμια, τις γκρίζες ζώνες του Αιγαίου και τις σημερινές απώλειες της εθνικής μας κυριαρχίας.
Κορυφαία εκδήλωση της ιστορικής αυτής αμνησίας είναι η διαβόητη ελληνοτουρκική «φιλία». Μια ψεύτικη φιλία, αληθινή λυκοφιλία, ανάμεσα στον τουρκικό λύκο που θέλει να κατασπαράξει τον ελληνικό λαό και τον προδομένο ελληνικό αμνό. Λυκοφιλία που περνάει ύπουλα στην ψυχοσύνθεση των Ελλήνων μέσω της ειρηνικής προσέγγισης των συνεργάσιμων στην ασέλγεια ελληνόφωνων πολιτικάντηδων για να προχωρήσει στην διασπορά των συναισθημάτων τρόμου και ηττοπάθειας στον ελληνικό λαό προκειμένου να δει αν όχι ως ειλικρινή, πάντως αναγκαία την υποχωρητική «προσέγγιση» με τον εισβολέα Τούρκο.
Η Σμύρνη όμως δεν μας επιτρέπει να ανεχτούμε ούτε κατ' ελάχιστο την προσβολή της εθνικής μας μνήμης. Οι νεκροί που άφησε στο πέρασμά του ο δολοφονικός στρατός του Κεμάλ τον Αύγουστο του 1922 βοούν και εγείρουν συνειδήσεις γυρεύοντας την τιμωρία των βαρβάρων Τούρκων και τη δικαίωση για τα φριχτά βασανιστήρια και τις ατιμώσεις που υπέστησαν. Νέοι, γέροι, παιδιά, άνδρες και γυναίκες έζησαν το βιασμό τον δικό τους και της πόλης τους μέσα σε φλόγες κολάσεως που έχουν περιγράψει με τα μελανότερα χρώματα ιστορικοί, δημοσιογράφοι και αξιωματούχοι της εποχής, προερχόμενοι από κάθε συμμαχική τάχα χώρα.
Σμύρνη, η πανώρια και αιώνια Ελληνίδα πόλη. Μια ζωγραφιά στο χάρτη της δικής μας Ιωνίας που ζούσε και ευημερούσε μες στη δημιουργική συνεύρεση του πολιτισμού και του εμπορίου βιώνοντας την καθημερινότητα με ανεμελιά και πραότητα στα μονοπάτια της ελληνικής παράδοσης. Τίποτα δεν είχε καταφέρει να ανατρέψει την ισορροπία και την ταυτότητα της πόλης παρ' όλες τις φουρτούνες που είχαν περάσει επάνω από τους τόπους αυτούς από της πτώσεως της Κωνσταντινούπολης και έπειτα. Το βιοτικό επίπεδο παρέμενε υψηλό, η οικονομία της περιοχής ανήκε εξ ολοκλήρου σε χέρια ελληνικά και η Σμύρνη αποτελούσε μια στερεή βάση για την αναγέννηση της Ελλάδος στα χώματα της Ιωνίας. Άρα και εμπόδιο στα σχέδια της δημιουργίας του μελλοντικού «συμμαχικού» μπαμπούλα της νέας κεμαλικής Τουρκίας.
Η πτώση της οθωμανικής Τουρκίας και η άνοδος της κεμαλικής Τουρκίας υπήρξαν σχέδιο της παγκόσμιας και υπερεθνικής νέας τάξης πραγμάτων. Η δική τους εξουσία περνούσε ανέκαθεν και συνέπιπτε με την γραμμή επιδιώξεων της Τουρκίας. Η Ελλάς, όμηρος ετερόφωτων πολιτικάντηδων και ολέθριων διχασμών, ζούσε στον αστερισμό μιας εξυπηρετήσεως των «συμμαχικών» σχεδιασμών που ήθελε την γνωστή μικρή πλην τίμια Ελλάδα που για να επιβιώσει έπρεπε να ξεφορτωθεί τη Σμύρνη με την ελληνική ιστορία και τις ελληνικές ψυχές που κουβαλούσε. Και έτσι αφέθηκε ελεύθερο το μοχθηρό και απάνθρωπο χαντζάρι των Τούρκων να μολύνει και να ερημώσει γη ελληνική.
Όμως η Ελληνική Συνείδηση και η Ιστορική Δικαιοσύνη δεν μπορούν να ξεχάσουν και δεν πρόκειται να συγχωρήσουν το μέγα κακούργημα. Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τον ηρωικό Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο που μολονότι είχε το περιθώριο να ξεφύγει από τα παγερά χέρια του θανάτου, προτίμησε να παραμείνει στο πλευρό των δικών του ανθρώπων προσπαθώντας ως καλός ποιμένας να σώσει το ποίμνιο από τα δόντια των μολυσμένων λύκων της μογγολικής στέπας. Ο Δεσπότης Χρυσόστομος προτίμησε τον αντρειωμένο θάνατο με το μέτωπο εμπρός κι όχι τις πλάτες γυρισμένες σηκώνοντας τον δικό του σταυρό για να γλιτώσει και να εμψυχώσει τα αδέλφια μας. Για να τον εκδικηθούν σαν λυσσασμένοι σκύλοι γι' αυτό οι Τούρκοι εισβολείς.
Οι χαρούμενοι δρόμοι της Σμύρνης με τις ζωηρές και ζωντανές υπάρξεις μετατράπηκαν σ' ένα κολαστήριο πνιγηρού θανάτου γεμάτο πτώματα Ελλήνων και Αρμενίων, αποκαΐδια, βιασμένους νεκροζώντανους, ρημαγμένες περιουσίες και μνήματα http://www.youtube.com/watch?v=mwhpSexH14U&feature=player_embedded . Ποιος μπορεί λοιπόν να ξεχάσει; Ποιος είναι έτοιμος να ξαναζήσει τέτοιες στιγμές από εχθρούς και «συμμάχους»; Οι Έλληνες Εθνικοκοινωνιστές και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν ξεχνούμε. Γυρεύουμε πίσω τάφους, σπίτια και γη προγονική. Γυρεύουμε πίσω Ελληνική Ιστορία. Γυρεύουμε πίσω την Αιώνια Ελληνίδα Σμύρνη και κάθε σκλαβωμένη ελληνική γη.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
Το μεγάλο σφάλμα της ιστορικής αμνησίας έχει διαπράξει έως τις μέρες μας ο ελληνικός λαός πολλές φορές. Και το έχει πληρώσει άλλες τόσες με σκληρό τίμημα σε απώλειες ελληνικών ψυχών και εδαφών. Από το μικρασιατικό μέτωπο, τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1955, την τραγωδία της Κύπρου μέχρι τα Ίμια, τις γκρίζες ζώνες του Αιγαίου και τις σημερινές απώλειες της εθνικής μας κυριαρχίας.
Κορυφαία εκδήλωση της ιστορικής αυτής αμνησίας είναι η διαβόητη ελληνοτουρκική «φιλία». Μια ψεύτικη φιλία, αληθινή λυκοφιλία, ανάμεσα στον τουρκικό λύκο που θέλει να κατασπαράξει τον ελληνικό λαό και τον προδομένο ελληνικό αμνό. Λυκοφιλία που περνάει ύπουλα στην ψυχοσύνθεση των Ελλήνων μέσω της ειρηνικής προσέγγισης των συνεργάσιμων στην ασέλγεια ελληνόφωνων πολιτικάντηδων για να προχωρήσει στην διασπορά των συναισθημάτων τρόμου και ηττοπάθειας στον ελληνικό λαό προκειμένου να δει αν όχι ως ειλικρινή, πάντως αναγκαία την υποχωρητική «προσέγγιση» με τον εισβολέα Τούρκο.
Η Σμύρνη όμως δεν μας επιτρέπει να ανεχτούμε ούτε κατ' ελάχιστο την προσβολή της εθνικής μας μνήμης. Οι νεκροί που άφησε στο πέρασμά του ο δολοφονικός στρατός του Κεμάλ τον Αύγουστο του 1922 βοούν και εγείρουν συνειδήσεις γυρεύοντας την τιμωρία των βαρβάρων Τούρκων και τη δικαίωση για τα φριχτά βασανιστήρια και τις ατιμώσεις που υπέστησαν. Νέοι, γέροι, παιδιά, άνδρες και γυναίκες έζησαν το βιασμό τον δικό τους και της πόλης τους μέσα σε φλόγες κολάσεως που έχουν περιγράψει με τα μελανότερα χρώματα ιστορικοί, δημοσιογράφοι και αξιωματούχοι της εποχής, προερχόμενοι από κάθε συμμαχική τάχα χώρα.
Σμύρνη, η πανώρια και αιώνια Ελληνίδα πόλη. Μια ζωγραφιά στο χάρτη της δικής μας Ιωνίας που ζούσε και ευημερούσε μες στη δημιουργική συνεύρεση του πολιτισμού και του εμπορίου βιώνοντας την καθημερινότητα με ανεμελιά και πραότητα στα μονοπάτια της ελληνικής παράδοσης. Τίποτα δεν είχε καταφέρει να ανατρέψει την ισορροπία και την ταυτότητα της πόλης παρ' όλες τις φουρτούνες που είχαν περάσει επάνω από τους τόπους αυτούς από της πτώσεως της Κωνσταντινούπολης και έπειτα. Το βιοτικό επίπεδο παρέμενε υψηλό, η οικονομία της περιοχής ανήκε εξ ολοκλήρου σε χέρια ελληνικά και η Σμύρνη αποτελούσε μια στερεή βάση για την αναγέννηση της Ελλάδος στα χώματα της Ιωνίας. Άρα και εμπόδιο στα σχέδια της δημιουργίας του μελλοντικού «συμμαχικού» μπαμπούλα της νέας κεμαλικής Τουρκίας.
Η πτώση της οθωμανικής Τουρκίας και η άνοδος της κεμαλικής Τουρκίας υπήρξαν σχέδιο της παγκόσμιας και υπερεθνικής νέας τάξης πραγμάτων. Η δική τους εξουσία περνούσε ανέκαθεν και συνέπιπτε με την γραμμή επιδιώξεων της Τουρκίας. Η Ελλάς, όμηρος ετερόφωτων πολιτικάντηδων και ολέθριων διχασμών, ζούσε στον αστερισμό μιας εξυπηρετήσεως των «συμμαχικών» σχεδιασμών που ήθελε την γνωστή μικρή πλην τίμια Ελλάδα που για να επιβιώσει έπρεπε να ξεφορτωθεί τη Σμύρνη με την ελληνική ιστορία και τις ελληνικές ψυχές που κουβαλούσε. Και έτσι αφέθηκε ελεύθερο το μοχθηρό και απάνθρωπο χαντζάρι των Τούρκων να μολύνει και να ερημώσει γη ελληνική.
Όμως η Ελληνική Συνείδηση και η Ιστορική Δικαιοσύνη δεν μπορούν να ξεχάσουν και δεν πρόκειται να συγχωρήσουν το μέγα κακούργημα. Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τον ηρωικό Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο που μολονότι είχε το περιθώριο να ξεφύγει από τα παγερά χέρια του θανάτου, προτίμησε να παραμείνει στο πλευρό των δικών του ανθρώπων προσπαθώντας ως καλός ποιμένας να σώσει το ποίμνιο από τα δόντια των μολυσμένων λύκων της μογγολικής στέπας. Ο Δεσπότης Χρυσόστομος προτίμησε τον αντρειωμένο θάνατο με το μέτωπο εμπρός κι όχι τις πλάτες γυρισμένες σηκώνοντας τον δικό του σταυρό για να γλιτώσει και να εμψυχώσει τα αδέλφια μας. Για να τον εκδικηθούν σαν λυσσασμένοι σκύλοι γι' αυτό οι Τούρκοι εισβολείς.
Οι χαρούμενοι δρόμοι της Σμύρνης με τις ζωηρές και ζωντανές υπάρξεις μετατράπηκαν σ' ένα κολαστήριο πνιγηρού θανάτου γεμάτο πτώματα Ελλήνων και Αρμενίων, αποκαΐδια, βιασμένους νεκροζώντανους, ρημαγμένες περιουσίες και μνήματα http://www.youtube.com/watch?v=mwhpSexH14U&feature=player_embedded . Ποιος μπορεί λοιπόν να ξεχάσει; Ποιος είναι έτοιμος να ξαναζήσει τέτοιες στιγμές από εχθρούς και «συμμάχους»; Οι Έλληνες Εθνικοκοινωνιστές και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν ξεχνούμε. Γυρεύουμε πίσω τάφους, σπίτια και γη προγονική. Γυρεύουμε πίσω Ελληνική Ιστορία. Γυρεύουμε πίσω την Αιώνια Ελληνίδα Σμύρνη και κάθε σκλαβωμένη ελληνική γη.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
--
Ανάρτηση Από τον/την karachalios-spiros στο Greek Alert τη 9/03/2011 12:28:00 πμ
