Τα Παρχάρια είναι βοσκότοποι σε οροπέδια, και τόποι εξοχικοί. Η λέξη είναι σύνθετη από το "παρά' και το "χωρίον" και στον Πόντο σηματοδοτούσε τη μετακίνηση των κτηνοτρόφων από τα χαμηλά στα ορεινά οροπέδια για να αποφύγουν οι κάτοικοι της περιοχής την υγρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά και για να βρουν βοσκή για τα ζωντανά τους.
Η θερινή διαδρομή στα Παρχάρια ξεκινούσε τέλη Απριλίου και τελείωνε στα τέλη Σεπτεμβρίου, ενώ η αρχή και το τέλος αυτής της περιόδου συνοδεύονταν από εκδηλώσεις με ψυχαγωγικό, αλλά και εμπορικό χαρακτήρα, καθώς οι κτηνοτρόφοι πωλούσαν τα προϊόντα τους.
Σήμερα, το παρχάρεμα, αποτελεί για τον σύγχρονο άνθρωπο ένα προσκύνημα στη Φύση και η αναβίωση του εθίμου των Παρχαρίων σημαίνει πολλά για τους ανθρώπους με ποντιακή καταγωγή.
Τα Παρχάρια ξεκίνησαν το πρωί της Κυριακής 21 Αυγούστου 2011, με λειτουργία στον ναό του Αγίου Γεωργίου, στον οικισμό των Κοίλων της δημοτικής ενότητας Φερών, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης κ. Ανθίμου.
Αμέσως μετά η εκδήλωση άνοιξε χαιρετισμούς και ομιλίες του αντιδημάρχου Νίκου Γκότση, ο οποίος αναφέρθηκε στους ακατάλυτους δεσμούς της περιοχής με τον Πόντο, του προέδρου του συλλόγου Ποντιακής Νεολαίας Ροδόπης Γιάννη Νικολαίδη που μίλησε για τα Παρχάρια, του στιχουργού, καταγόμενου και κατοίκου Κοίλων Λευτέρη Χαψιάδη, που τόνισε τη σημασία που έχουν για το χωριό τα Παρχάρια, του προέδρου του συλλόγου των Κοίλων ο «Άγιος Γεώργιος» Α. Χατζηλάζαρου, που ζήτησε τη συμμετοχή των κατοίκων, ενώ ο Φάνης Μαλκίδης αναφέρθηκε στην πρόταση που είχε κάνει στον αντιδήμαρχο Φερών τον περασμένο Μάιο σε σχετική εκδήλωση, για πραγματοποίηση των Παρχαρίων στα Κοίλα. Μία πρόταση που αναβιώνει το έθιμο στο Νομό Έβρου και δίνει μία άλλη πορεία για την παράδοση και τον πολιτισμό.
Αμέσως μετά οι Σύλλογοι Ποντίων «Αλέξιος Κομνηνός» Αλεξανδρούπολης, Χιλής, Δωρικού, Παλαγίας, Πεύκων από το νομό Έβρου και Φερών και εκατοντάδες πολίτες της περιοχής και επισκέπτες χόρεψαν και τραγούδησαν στον ενιαίο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου και του δημοτικού σχολείου.
Σε όλους θα προσφέρθηκαν ποντιακά και άλλα εδέσματα από το Σύλλογο Ποντίων Φερών.
Τα Κοίλα αποτελούν έναν οικισμό με δείγματα ζωής ήδη από τον 6ο π.Χ. και στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ορκίστηκαν αγωνιστές της Επανάστασης. Τα Κοίλα κατοικήθηκαν αποκλειστικά από Πόντιους πρόσφυγες που έφτασαν από τα Σούρμενα και τη Σαμψούντα, ενώ στη δεκαετία του 1970 το χωριό εγκαταλείφθηκε.
--
Ανάρτηση Από τον/την ΣΤΟΧΟΣ στο Εφημερίδα "Στόχος" - Stoxos newspaper τη 9/01/2011 05:30:00 μμ
