Κάποια στιγμή είπα σ' ένα φίλο συναγωνιστή ότι η επανάσταση δεν έχει αρχίσει ακόμα γιατί την έχετε αναλάβει εσείς οι άντρες..
Για να εξετάσεις ένα ζήτημα έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο εργαλεία. Το ένα είναι ο νους (λογική) το άλλο είναι η ψυχή (ένστικτο -θα βάλω και τη συνείδηση γιατί το ένστικτο είναι καταχωρημένο ως αμιγώς γυναικείο προσόν).
Το μειονέκτημα του νου είναι ότι αναγνωρίζει μόνο ό,τι αντιλαμβάνεται (ό,τι αντιλαμβάνεται επεξηγημένα και αποδεδειγμένα). Καταλαβαίνει μόνο αυτό που ξέρει, μόνο αυτό που έχει δει. Αποτέλεσμα αυτού είναι και η πολύ συγκεκριμένη, παρωπιδέ, εστιασμένη, οπτική γωνία. Όταν ψάχνεις με τον νου, επειδή χρησιμοποιείς τις γνώσεις που ήδη κατέχεις, περιορίζεσαι μέσα στο πλαίσιο αυτών, των ήδη υπαρχουσών γνώσεων.
Στο κείμενο (που ακολουθεί) έχω μία συζήτηση που διημείφθη σ' ένα blog όπου αναρτήθηκε η συνομιλία μου με την γραμματέα του Πάγκαλου. Διάβασέ το μια φορά σκεπτόμενος και μια δεύτερη νοιώθοντας. (Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι εφικτό, δεν μπορώ να κάνω και μετάφραση του «νοιώθοντας»).
Εγώ σαν εργαλείο χρησιμοποιώ την ψυχή, σκέφτομαι νοιώθοντας.. Ένα πόρισμά μου:
Με τον γιο μου δεν έχουμε τίποτα κοινό, είμαστε δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι (σαν χαρακτήρες). Καταφέρνουμε και συμβιώνουμε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και αγαπημένοι. Πώς; Αυτά που πιστεύω εγώ για σωστά και λάθος τα τηρώ ΠΑΝΤΑ (στο λεξικό μου δεν υπάρχει το «πρέπει»). Αλλά και.. δεν θεωρώ τα δικά μου τα μόνα σωστά, ότι ισχύουν για όλους. Επιτρέπω στον άλλον (επιβάλλεται) να βρει και να τηρήσει τα δικά του σωστά και λάθος. Στην πράξη αυτό έχει ως αποτέλεσμα κανείς να μην καταπιέζεται αλλά ΚΑΙ να μην καταπιέζει. Κανείς δεν περνάει τα όρια.
Αυτό δεν σημαίνει δημοκρατία και ελευθερία (οι ξεχασμένες έννοιες των λέξεων);
Αν το σκεφτώ με τη λογική, η θεωρία μου είναι λάθος γιατί εγώ ξέρω πολύ περισσότερα από τον 11χρονο γιο μου. Θα έπρεπε με βάση τις γνώσεις μου να τον μάθω το σωστό, επειδή εκείνος δεν ξέρει ενώ εγώ ξέρω θα έπρεπε να με ακούει, να κάνει ότι του πω εγώ. Με αυτή τη μέθοδο κατασκευάστηκε ο σημερινός άνθρωπος..
Αν θέλουμε να το διατηρήσουμε (εις τους αιώνας) έχουμε κάθε δικαίωμα. Αν θέλουμε να το αλλάξουμε πρέπει αναγκαστικά να το σταματήσουμε.
Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί, να βρει τις αλήθειες του, τα σωστά του και να πράξει βάσει αυτών. Κανείς δεν είναι χαζός για να χρειάζεται κάποιον άλλο, πιο γνώστη, να του υποδείξει ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ!!!
Και επιτέλους σταματήστε να ψάχνετε να ανακαλύψετε το ιδεατό πολιτικό σύστημα.. δεν υπάρχει ένα σωστό!!! Όσο και να το ψειρίσετε δεν θα καταφέρετε να φτιάξετε μία ιδεολογική φόρμα που να εκφράζει ΟΛΟΥΣ!! Κατασκεύασε ολοκληρωμένους ανθρώπους, με αυτογνωσία, για να σου χρειάζονται καν κανόνες!!!
Η άποψή μου βασίζεται σ' αυτές τις θεωρίες.. και συνεχίζω να την υποστηρίζω. Κάνε αυτό που νοιώθεις, αυτό που σου λέει η καρδιά σου, ΑΦΟΒΑ. Διεκδίκησε τα σωστά σου, πολέμα για την ελευθερία σου, για την ζωή που σου κλέψανε. Τον τρόπο θα τον βρεις εσύ. Κανένας δεν θα στον υποδείξει. Κανένας δεν είναι αξιότερος, εξυπνότερος, πιο δυνατός. Και κανένας δεν θα φτιάξει την δική σου ζωή. Μόνοι μας φτιάχνουμε τη ζωή μας.
Το στέλνω με πολύ αγάπη και βαθειά εκτίμηση σε όλους τους φίλους μου συναγωνιστές. Στην όποια προσπάθεια του καθενός σας υπολογίστε κι εμένα μέσα.
ΑΝΗΚΕΙΣ ΣΤΟ 80% ΠΟΥ ΔΙΑΦΩΝΕΙ; ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΣ!!!!!
Άρχισα την "φασαρία" σήμερα. Πήρα στο γραφείο του πρωθυπουργού, στο γραφείο του εκπροσώπου της κυβέρνησης και φυσικά στο γραφείο του φοβερού και τρομερού.. Πάγκαλου. Οι κυρίες στα γραφεία των δύο πρώτων ευγενέστατες. Η λύση που μου πρότειναν βέβαια ήταν η βολική/αναμενόμενη να γράψω επιστολή (έχω γεμίσει πρωτόκολλα). Η συζήτηση με την γραμματέα του κ. Πάγκαλου ήταν ξεχωριστή και κρίνεται υποχρεωτικόν να την μοιραστώ.
Με ποιον τρόπο μπορεί ένας πολίτης αυτής της χώρας να επικοινωνήσει με κάποιον εκπρόσωπο της κυβέρνησης (ρωτάω). Έχετε τους εκπροσώπους σας στη βουλή, μου λέει, τι νομίζατε ότι θα μιλάμε με 10000000 ανθρώπους; (!!!!!!!) Της λέω ποιους εκπρόσωπους κυρία μου, ποιος τους ψήφισε, το 19%; Το υπόλοιπο 80% που διαφωνεί, μέσα σ' αυτούς κι εγώ, με ποιον τρόπο μπορεί να εισακουστεί; Και μου απαντάει με περίσσιο θράσος η κοπελιά: Ας πήγαινες να ψηφίσεις, τώρα θα κάνεις αυτό που θέλει το 19%!
Υ.Γ. Την ρώτησα το όνομά της, δεν πιστεύω να ντρέπεστε για τα λεγόμενά σας, της είπα. Δεν μου το έδωσε..
Καλά Στεφανία μου, τι περιμένεις να πετύχεις παίρνοντας τηλέφωνα την κυβέρνηση; Να αλλάξει πολιτική; Να πάψει να ξεπουλάει τα εργατικά δικαιώματα και τη χώρα; Να τους φέρεις στο φιλότιμο; Τι;
Αν δεν ξεσηκωθεί ο λαός Στεφανία μου σε ένα γιγάντιο Κίνημα να τους γκρεμίσει, όσα τηλέφωνα και να κάνεις, όσες μηνύσεις κάποιοι άλλοι, το μόνο που θα πετυχαίνεις είναι να απογοητεύεσαι και αυτοί να σπάνε πλάκα μαζί σας. Δεν ανατρέπονται έτσι οι κυβερνήσεις και τα καθεστώτα Στεφανία.
Με εκτίμηση στις προσπάθειές σου αλλά....
Όφειλα να στο πω φιλικά. Οργάνωση, στόχους και Κίνημα. Αυτό λείπει απελπιστικά σήμερα. Πάλεψε για αυτό.
Βρε Στεφανία, είσαι τόσο αφελής; Σιγά μη σε φοβηθούνε κιόλας ! 500 τηλέφωνα και μηνύσεις να κάνεις, τίποτε δε θ' αλλάξει. Κοινώς σ' έχουνε γραμμένη στ'@ τους. Ένας τρόπος μονάχα υπάρχει για να ανατραπούν και είναι να ξεσηκωθεί ο μ... ο Έλληνας που τον πηδάνε και κάθεται σα μ... και τους κοιτάει ! Αφού αυτό δε γίνεται, θα κάνουνε ότι γουστάρουν και στ'@ τους άμα διαφωνείς η όχι. Δε το καταλαβαίνεις;
Εφόσον περιμένεις έστω και κάτι από τους βουλευτές, κοινοβούλιο, έστω μια στοιχειώδη εκπροσώπηση πρέπει να παίρνεις θέση με ψήφο, μετά δεν έχει νόημα......μόνο στο δρόμο θα βρεις, εάν βρεις, το δίκιο σου
Ακριβώς έτσι δεν θα ξαναέχουμε Πάγκαλους στην βουλή
Απαντώ
Όλοι εσείς οι νταήδες, που το μόνο που ξέρετε είναι να μιλάτε, περιμένετε τους άλλους (όλους τους άλλους) να βγουν στο δρόμο για να τα σπάσουν. Όταν με το καλό γίνει αυτό τότε θα βγείτε κι εσείς ουραγοί να καθαρίσετε. Να ξέρετε μόνο ότι και οι άλλοι εσάς περιμένουν (εσάς τους άλλους). Αέναος κύκλος που μόνιμα κλωθογυρνά!!!!
Εγώ και στον δρόμο βγαίνω (μπροστάρισσα) και τους καταγγέλλω και τους γκαρίζω και δεν τους φοβάμαι και δεν περιμένω κανέναν άλλον να καθαρίσει για πάρτη μου.
Όταν έχεις να λύσεις ένα προσωπικό σου πρόβλημα αγαπητέ περιμένεις να μαζευτείτε πολλοί για το λύσεις; Περιμένεις κάποιον άλλον να το λύσει για σένα; Το δικό σου πρόβλημα; Ε;
Περίμενε λοιπόν και γι' αυτό, θα περιμένεις επ' άπειρον.
Εγώ έχω μάθει τα προβλήματά μου να τα λύνω και (άκουσον άκουσον) να τα λύνω και μόνη μου!!!!!!!!
Υ.Γ. Αν όλοι έκαναν ότι εγώ θα είχαν ήδη ξεκουμπιστεί, επειδή καθόσαστε και περιμένετε τους τρώω ΚΑΙ ΕΓΩ (αδίκως) ΑΚΟΜΗ ΣΤΗ ΜΑΠΑ!!!
Εφόσον εσύ άρα και ο καθένας μπορεί να "καθαρίσει για πάρτη του" τι ανάγκη υπάρχει από οργάνωση, προγράμματα, ταχτική, σκέψη συγκεκριμένη ώστε να λύσεις τα συγκεκριμένα προβλήματα; Καμιά.
Όλα θα τα λύνει καθένας για πάρτη του. Πως δεν το σκεφτήκαμε αυτό πιο πριν; Πως και δεν το σκέφτηκε ο Λένιν; Η απάντηση είναι ότι ατομικά δεν λύνουμε κανένα από τα σημαντικά προβλήματα. Ποια είναι τα σημαντικά προβλήματα; Η οργάνωση της ίδιας της εργατικής τάξης που θα απελευθερώσει τον εαυτό της. Αλλά η οργάνωση εξʼ ορισμού ξεφεύγει απʼ την "πάρτη" του καθενός και το τι κάνει ή τι δεν κάνει.
Κανείς μπορεί να λύνει τα προσωπικά του ή άλλα, δεν ξέρω ποια, προβλήματα στον δρόμο σαν "μπροστάρισσα" ή "μπροστάρης" αλλά το θέμα είναι: Κουνάει μισό βήμα παρακάτω της υπόθεση της ενιαίας οργάνωσης της ίδιας της εργατικής τάξης; Και αν ναι, πως με ποιον τρόπο.
Η εμπειρία μας λέει ότι για να πάει μισό βήμα παρακάτω η υπόθεση της ενιαίας οργάνωσης της εργατικής τάξης απαιτείται τεράστια δουλειά, οργάνωση, συμφωνίες, συμπράξεις, να μη λες πάντα όχι στους "ρεφορμιστές" και να μη λες πάντα ναι στην "επαναστατική αριστερά". Πάνω από όλα οι αγώνες αν δεν είναι αγώνες του μεγάλου μέρους της εργατικής τάξης δεν λογίζονται σαν τέτοιοι. Ούτε είναι "μπροστάρισσα" ή "μπροστάρης" όποιος βγαίνει μοναχός του χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ταχτική και χωρίς σχέδιο. Όπως και μια ομάδα λίγων εκατοντάδων δεν μπορεί να είναι το "επαναστατικό κόμμα".
Η τέτοια αντίληψη της "μπροστάρισσας" ή "μπροστάρη" δεν είναι παρά μια μικροαστική αντίληψη που μόλις τη βάλεις μπροστά σε μια συνέλευση 100 ατόμων παύει να έχει εμπειρίες και πρόγραμμα να συνεισφέρει. Στην καλύτερη περίπτωση είναι μπλανκισμός σε μικροκλίμακα.
«Όλοι εσείς οι νταήδες, που το μόνο που ξέρετε είναι να μιλάτε, περιμένετε τους άλλους (όλους τους άλλους) να βγουν στο δρόμο για να τα σπάσουν. Όταν με το καλό γίνει αυτό τότε θα βγείτε κι εσείς ουραγοί να καθαρίσετε. Να ξέρετε μόνο ότι και οι άλλοι εσάς περιμένουν (εσάς τους άλλους). Αέναος κύκλος που μόνιμα κλωθογυρνά!!!! Εγώ και στον δρόμο βγαίνω (μπροστάρισσα) και τους καταγγέλω και τους γκαρίζω και δεν τους φοβάμαι και δεν περιμένω κανέναν άλλον να καθαρίσει για πάρτη μου.
Όταν έχεις να λύσεις ένα προσωπικό σου πρόβλημα αγαπητέ περιμένεις να μαζευτείτε πολλοί για το λύσεις; Περιμένεις κάποιον άλλον να το λύσει για σένα; Το δικό σου πρόβλημα; Ε; »
Αν το ταξικό πρόβλημα γίνει «ένα προσωπικό σου πρόβλημα», σʼ αυτό υπάρχει ένας ορισμένος βαθμός υγείας. Αλλά υπάρχει κιʼ ένας βαθμός υποκατάστασης του συλλογικού από το ατομικό. Κανένα άτομο, και κανένα κόμμα, δεν μπορεί να μιλά για λογαριασμό της τάξης, εκτός αν δεν μας ενδιαφέρει η ταξική πάλη αλλά η προσωπική πάλη με τα δικά μας προβλήματα ή τα υποθετικά προβλήματα της τάξης.
«Όταν έχεις να λύσεις ένα προσωπικό σου πρόβλημα αγαπητέ περιμένεις να μαζευτείτε πολλοί για το λύσεις;».
Φυσικά και όχι. Αλλά όταν το πρόβλημα είναι ευρύτερο τότε ναι. Ασφαλώς και ναι. Αναζητούμε συναινέσεις, συμπράξεις, συμμαχίες. Και ρωτάμε: Άμα γίνει και λύσουμε τούτο το πρόβλημα πως αυτό μας πάει παρακάτω;
"Όλοι εσείς οι νταήδες, που το μόνο που ξέρετε είναι να μιλάτε, περιμένετε τους άλλους (όλους τους άλλους) να βγουν στο δρόμο για να τα σπάσουν".
Δεν περιμένουμε κάτι τέτοιο. Λάθος το κατάλαβες. Σπασίματα είναι το τελευταίο που περιμένουν οι επαναστάτες μαρξιστές. Για παράδειγμα η Οχτωβριανή Επανάσταση είχε λιγότερους νεκρούς από το 1% των εορταστικών εξόδων από την Αθήνα στην επαρχία!
Κάπου τα έχεις "καταλάβει" εντελώς λάθος τα ζητήματα, κ. "ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΛΥΓΕΡΟΥ". Ένας και μόνον ένας περιμένει ότι τάχα "θα βγουν στο δρόμο για να τα σπάσουν" κι αυτό θα γίνει από το Εργατικό κίνημα . Κιʼ αυτός είναι εντελώς γνωστός για τις προκλήσεις του και τη χυδαιότητά του.
Πάλι εγώ
Δεν χρειάζεται να μεγαλώσεις τη γραμματοσειρά για να ακουστείς. Τα λεγόμενα από μόνα τους φωνάζουν... ή όχι.
Τα αποτελέσματα της "οργάνωσης" μάς έχουν ήδη φανερωθεί, έναν χρόνο τώρα αυτό κάνετε, οργανώνεστε!!! Ή μήπως κάνω λάθος; Ο λόγος που δεν τα έχει καταφέρει κανένας σας είναι γιατί όλοι όσοι το προσπαθείτε σκέφτεστε σαν εσένα. Δεν θα πω κάτι άλλο.. Το αποτέλεσμα τώρα που έχετε φέρει σε εμάς (τον κόσμο) με την οργάνωσή σας: ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ. Οι ούννοι δε τι καταλαβαίνουν: ότι απολαμβάνουμε τον βιασμό.
Σκέψου τώρα την δική μου εκδοχή, ο καθένας πολίτης της χώρας επειδή τα έχει πάρει γιατί του πηδάνε τη ζωή να είχε αντιδράσει, να διεκδικούσε το δίκιο του.. Δεν θα είχαν ήδη ξεκουμπιστεί; Δεν θα καταλάβαιναν ότι ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΕΙ/ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΛΑΟ ΤΑ ΕΒΑΛΑΝ;
Εκ του αποτελέσματος κρίνεται τι είναι σωστό και τι λάθος αγαπητέ.
Συνεχίστε στην ίδια ρότα, ο λαός θα αντιδράσει (μαθηματικά βέβαιο) χωρίς εσάς. Και να δω μετά τις θα τις κάνετε τις θεωρίες σας, πού θα τις εφαρμόσετε.
Η συζήτηση μου προκαλεί μεγάλη χαρά, αν θες να τα πούμε εκτενέστερα γράψε στο mail μου: rokos@vivodinet.gr. (Εκτός αν θέλεις κοινό).
Να μην τους δίνουμε και την ικανοποίηση ότι ΑΚΟΜΑ δεν τα βρίσκουμε μεταξύ μας.
Στεφανία εμείς τα έχουμε πει από κοντά. Ασφαλώς και εκτιμώ τον αυθορμητισμό και την αγωνιστικότητά σου. Όμως ποτέ και πουθενά κανένας λαός δεν κατάφερε τίποτα αγωνιζόμενος ο καθένας μόνος του. Αυτό σου λέει και ο Ανδρέας. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η οργάνωση αλλά η μή οργάνωση της εργατικής τάξης και όλων όσων πλήττονται από την άθλια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την Τρόϊκα. Ακριβώς επειδή και οι οργανώσεις στην πλειοψηφία τους κάνουν ότι κι εσύ (το μαγαζάκι μου και τίποτα' άλλο) γι' αυτό ο κόσμος έχει βρεθεί σε αδιέξοδο. Δεν ξέρει τι να κάνει και παραμένει παγωμένος και αδρανοποιημένος. Αυτή είναι η ευθύνη της Αριστεράς όχι η Οργάνωση και ο κοινός αγώνας, που δεν έχει επιτευχθεί δυστυχώς μέχρι σήμερα.
--
Ανάρτηση Από τον/την Κωνσταντίνος στο Ας μιλήσουμε επιτέλους! τη 1/07/2011 03:35:00 μμ
